Pojęcie conventillo odnosi się do konstrukcji, w której mieści się wiele domów o małych rozmiarach i które mają pewne wspólne przestrzenie, takie jak korytarze i patia.

Na przykład: "Piosenkarz wychował się w klasztorze Montevideo", "Pożar w kamienicy zostawił trzy osoby martwe i ośmiu rannych", "Okolica rozrastała się na początku XX wieku z powodu instalacji licznych kamienic" .

Ważne jest, aby wiedzieć, że nie we wszystkich krajach nazywa się conventillos. Tak więc, na przykład w Meksyku nazywa się je dzielnicami, aw Hiszpanii nazywa się je corralas. W dużych hiszpańskich miastach, podobnie jak w Madrycie, wciąż można znaleźć corralas w historycznym centrum. A te stały się jedną z atrakcji turystycznych wspomnianego obszaru.

Zarówno w dzielnicach Lavapies, jak i La Latina w hiszpańskiej stolicy znajdują się stare domy tego typu, które obecnie są remontowane, aby kontynuować jako domy lub odnowione, aby nadać kształt muzeom i ośrodkom kulturalnym różnych typów.

W kamienicy każde pomieszczenie lub pomieszczenie budynku staje się mieszkaniem innej rodziny . Zazwyczaj pokoje te są rozmieszczone wokół centralnego dziedzińca, który działa jako dystrybutor. Czasami łazienki, podobnie jak patio i korytarze, są wspólne dla wszystkich mieszkańców.

Wśród pozytywnych aspektów życia w conventillos jest to, że wszyscy sąsiedzi znają się nawzajem i że z reguły tworzą zazwyczaj małą rodzinę. Musimy jednak wziąć pod uwagę, że w przeciwieństwie do nich brak jest prywatności i prywatności, a także potrzeba dzielenia się wspólnymi udogodnieniami, co może prowadzić do pewnych starć w związku z ich wykorzystaniem.

Konwenty były bardzo częste w kilku południowoamerykańskich krajach na początku XX wieku . Europejscy imigranci, którzy przybyli z ograniczonymi zasobami ekonomicznymi, wynajmowali w klasztorach klasztornych generalnie bardzo niestabilne warunki sanitarne i budowlane.

W tych klasztorach żyli w ten sposób ludzie różnych narodowości, którzy potrafili nawet mówić różnymi językami: hiszpańskim, włoskim itd. Conventillo Mediomundo w Montevideo ( Urugwaj ) i Conventillo de la Paloma w Buenos Aires ( Argentyna ) to dwa z najbardziej znanych historycznych klasztorów.

The conventillos zainspirowali wielu artystów. Tak więc na przykład na poziomie teatralnym możemy podkreślić sztukę "El conventillo de la Paloma", która jest jednoaktową farsą i trzema obrazami. Alberto Vacarezza to argentyński autor wspomnianego wcześniej sainete, który miał swoją premierę w 1929 roku, a jego bohaterką jest Paloma. To kobieta, która mieszka w kamienicy i zakochuje się w niej wszystkich sąsiadów.

Z drugiej strony koncepcja klasztoru służy do określenia miejsca, które cechuje brak prywatności lub plotek (rozprzestrzenianie się plotek). Ktoś w tym kontekście może potwierdzić, że zrezygnował z pracy, ponieważ firma, w której pracował, była kamienicą.