Miłość jest określeniem, które służy określeniu cnoty teologicznej odnoszącej się do religii chrześcijańskiej, która polega na kochaniu Boga ponad wszystkimi rzeczami i bliźniego jak siebie samego. Jest to bezinteresowna miłość, która powstaje z samego pragnienia dawania innym, bez żądania się niczego w zamian.

Dla chrześcijaństwa miłość jest jedną z trzech cnót teologicznych, wraz z wiarą i nadzieją . Chrześcijanin kocha Boga dla siebie i bliźniego za miłość Boga . Dobroczynność oznacza, że ​​końcem wszystkich działań jest miłość.

Z tego punktu widzenia pojęcie miłości jest również używane do mówienia o pomocy udzielanej potrzebującym, będąc dziełem dobroczynnym bezinteresownego działania jednostki na rzecz kogoś, kto jest bezradny. Oto niektóre przykłady, w których pojawia się ta koncepcja: "Bill Gates przekazał znaczną część swojej fortuny na cele charytatywne", "Moja babcia, od kiedy przeszła na emeryturę, jest oddana miłości", "W tym mieście żyje wiele rodzin miłosierdzia ".

Miłość może być używana jako synonim filantropii, której etymologia odnosi się do "miłości ludzkości" . Czując miłość do rodzaju ludzkiego, filantrop pomaga innym bez proszenia o nic w zamian i bez zainteresowania reakcją drugiego. Dobroczynność lub filantropię można rozwijać indywidualnie, za pośrednictwem nieformalnej grupy lub poprzez organizację.

Miłość może być również rozumiana jako jałmużna udzielona ubogim lub, ogólnie, jako postawa solidarności z cierpieniem innych : "Dzięki waszej miłości, dziś moje dzieci będą mogły jeść", "W szkole zawsze mówią mi, że musimy mieć miłość i solidarność ".

Czy rząd opiera swój sukces na dobroczynności?

Jak wszystkie ekstremum, miłość może również być szkodliwa. Zarówno z minimalistycznego, jak i społecznego punktu widzenia może to przynieść negatywne konsekwencje, które podważają nastrój jednostki i społeczeństwa.

Od urodzenia uczono nas, że nie jesteśmy samolubni, jest to uważane za jedną z najbardziej negatywnych emocji w człowieku; niemniej jednak sukces wielu ludzi mógł w nim zamieszkać. Dlaczego? Ponieważ tylko doceniając siebie, możemy być w stanie zrobić coś dobrego dla innych; dlatego dawka samolubstwa, aby osiągnąć to, co proponujemy, może nam pomóc być lepszymi ludźmi i dawać, gdy naprawdę chcemy to zrobić, a nie jako społecznie narzucony obowiązek.

Ponieważ świat istnieje, wiele rządów wspierało ich sukces wśród ludzi w miłości: oferując domy i dobra materialne tym, którzy najbardziej potrzebują, aby uzyskać ich głos w zamian. Jednakże aktywa te wynikają z pracy jakiejkolwiek innej części społeczeństwa, która nie będąc bogatym, płaci podatki i stara się nadążyć za płatnościami, których wymaga państwo.

Dobroczynność ze strony państwa nie byłaby szkodliwa ani szkodliwa dla społeczeństwa, gdyby część z pomocy pomogła mu zmienić sytuację . Oznacza to, że jeśli akceptują działalność charytatywną, ale pracują nad poprawą swojej sytuacji i wcześniej czy później otrzymują tę korzyść. Moglibyśmy powiedzieć, że miłość powinna być traktowana dla tych osób jako środek przeciwbólowy, a nie jako lekarstwo.

Na pierwszy rzut oka akt, który może powstać ze współczucia i szacunku dla drugiego, może stać się szkodliwą pracą dla osoby w pierwszym przypadku lub dla całego społeczeństwa, w drugim. Dlatego też, podczas gdy pomaganie słabszej jest czymś, co powinniśmy praktykować częściej, pomaganie sobie naprawdę powinno również być sprawą, którą zajmujemy się do perfekcji.