Restytucja to termin z etymologicznym korzeniem w renesansie łacińskim. Chodzi o proces i wynik restytucji (umieszczenia czegoś w stanie, w którym był wcześniej, zwrotu rzeczy właścicielowi, indywidualnego powrotu do miejsca pochodzenia).

Innym obszarem, w którym stosowane jest słowo restytucja, jest fotogrametria, technika stosowana do określania sytuacji przestrzennych i właściwości geometrycznych obiektów, które zostały sfotografowane. Do dziedzin, w których stosowana jest fotogrametria, są kartografia, architektura, agronomia, archeologia i rekonstrukcja katastrof przez organy bezpieczeństwa. Gdy na każdą strefę wykorzystywane są dwie fotografie, można skorzystać z zasad stereoskopii, aby uzyskać dokładniejsze pojęcie o głębokości i wymiarach elementów.

Edykt restytucji

Ferdynand II z Habsburgów był ważną postacią w historii, a w jego krótkim życiu (1578 do 1637) posiadał więcej niż jeden urząd królewski: był arcyksięcia Austrii, króla Węgier i cesarza Świętego Cesarstwa Niemieckiego. Po pokoju w Augsburgu, zwanym także Pokojem Religii, traktat, który próbował rozwiązać konflikt reformacji protestanckiej, Fernando II postanowił ogłosić edykt restytucji, ponieważ nie czuł się komfortowo z ilością ziemi które osiągnął dla swojego reżimu.

Za pomocą tego edyktu stało się nielegalne sekularyzować kościelne ziemie i zażądano przywrócenia tych, którzy zostali zsekularyzowani od roku 1552. W ten sam sposób odmówił ochrony prawnej kalwinistom. Chociaż książęta zgadzali się z wielką częścią tego dekretu, wątpili w swoją legitymację i wierzyli, że był to krok w kierunku absolutnej monarchii ze strony Fernando II.